İnsanlar ne kadar tuhaf gelir oldu artık bana.. Nasıl güvenebilirim ben.. Birinin gözünün içine bakarak yalan atan kişinin aynısını bana yapmayacağı ne malum. Ki bi insan bu kadar rahat yalan söyleyebilir halde ise benim ruhum bile duymaz.. Yalanlara kapılır giderim.
Ama anlıyorum tanımaya başlıyorum.. Ve inan tanıdıkça nefret ediyorum.. Hayırları savuruyorum bağıra çağıra.. Bu kadarı olmamalı insanlar göz göre göre bu kadar rahat bi şekilde hak yememeli diyorum.. Nafile çırpınışım nafile son sözlerim.. Gözümün içine baka baka hakkımı yediler. Ben bişey yapabildim mi yine hayır. Ama yapmadım değil yanlış anlaşılmasın.. Yapamadım.. Söyledim tepki vermediler.. Yazdım cevap vermediler.. Israr ettim inkar ettiler.. Ama anlıyorum tanıyorum yavaş yavaş..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder